Kolejną istotną kwestią, którą musi obejmować postępowanie rozwodowe jest ustalenie wysokości alimentów płatnych na rzecz wspólnych małoletnich dzieci stron.
Zgodnie z art. 133 K.r.o.: § 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
§ 2. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.
§ 3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
Tak więc rodzice są zobowiązani do ponoszenia kosztów utrzymania dziecka do czasu aż jego sytuacja majątkowa i rodzinna tego wymaga, czyli co do zasady do czasu kiedy się uczy i nie jest w stanie się samodzielnie utrzymywać. Ustalając obowiązek alimentacyjny Sąd bada sytuację majątkową rodziców, ich możliwości zarobkowe, a także rzeczywiste koszty utrzymana dziecka, którego standard życia powinien mniej więcej odpowiadać standardowi życia rodziców. Do utrzymania dziecka zobligowani są oboje rodzice, a Sąd zasądza alimenty zazwyczaj od tego z rodziców, z którym dziecko na stałe nie przebywa.
Istnieje również możliwość złożenia odrębnego pozwu o alimenty, w sytuacji gdy rodzice dziecka nie pozostawali w formalnym związku. Z kwestią alimentacyjną wiąże się również możliwość wytoczenia powództwa o obniżenie alimentów (w sytuacji na przykład gdy możliwości zarobowe rodzica uległy pogorszeniu), lub podwyższenia (w sytuacji na przykład gdy potrzeby dziecka wzrosły wraz z jego pójściem do szkoły – pozew o podwyższenie alimentów), a także o wygaśniecie obowiązku alimentacyjnego, w sytuacji gdy dziecko samodzielnie już się utrzymuje.
Odrębną kwestią pozostaje także możliwość ustalenia alimentów pomiędzy małżonkami – w sytuacji gdy orzekany jest rozwód. (alimenty na żonę). Powyższe związane jest przede wszystkim z ustaleniem winy pomiędzy małżonkami. Zgodnie z art. 60. § 1. Małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Zgodnie zaś z § 2. Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Reasumując w sytuacji gdy jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winny rozpadowi pożycia małżeńskiego może on dochodzić zasądzenia alimentów nawet wtedy gdy nie pozostaje w niedostatku. Co do zasady obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa.
Nadmienić należy również, iż istnieje możliwość zasądzenia alimentów od dorosłych dzieci na rodziców (alimenty na rodzica). Warunkiem tu są dobre warunki finansowe dzieci oraz brak możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb przez rodzica.
Kancelaria Radcy Prawnego Aneta Kryszak-Rojek oferuje kompleksowe usługi w sprawie rozwodów, w tym w kwestiach związanych z zasądzeniem alimentów.